Darryl Gerard Augustin, Jr. to filigranowy rozgrywający, który posturą i stylem gry przypomina nieco Jameera Nelsona. Ma bardzo dobry rzut, zarówno z daleka jak i bliżej kosza, gdzie często korzysta z floaterów. Z uwagi na warunki fizyczne ma spore ograniczenia w defensywie, ale nadrabia to swymi możliwościami w ataku. Jako zmiennik podstawowego playmakera sprawdza się bardzo dobrze i za taką właśnie rolę Magic postanowili dać mu 4-letni kontrakt wart prawie 30 mln $.

Bismack Biyombo Sumba to typ twardziela, którego główną domeną jest obrona. Wybrany z 7. numerem draftu 2011 center z Kongo ma ograniczony arsenał zagrań w ataku, choć coraz lepiej odnajduje się w pick-and-rollu. Biz jest typowym rim-protectorem, bardzo dobrze zbiera (11 zb PER-36) i blokuje (2,7 bl PER-36) siejąc postrach pod koszem. Jest zadziorny i nieustępliwy, często gra na granicy przepisów, co powoduje, że kibice jego drużyny go kochają, zaś przeciwnicy nienawidzą.

Evan Mehdi Fournier to francuski obrońca, który został wybrany z 20. numerem Draftu 2012. Po 2 sezonach w Denver trafił do Magic, gdzie wniósł swoją grę na wyższy poziom. Fournier świetnie rzuca za 3, ale potrafi także wejść pod kosz w czym pomaga mu dobry ball-handling. Gorzej radzi sobie w obronie, ale tu trudno spodziewać się wielkiego progresu. Mimo to wydaje się, że najlepsze lata są jeszcze przed nim, w co wierzy również GM Magic, który podpisał z Francuzem 5-letni kontrakt wart 85 mln $.

Aaron Addison Gordon niespodziewanie został wybrany z 4. numerem Draftu 2014. Jest niesamowicie atletyczny, co potrafi wykorzystać w obronie. Wciąż musi pracować nad rzutem, ale już w pierwszych latach gry w NBA widać było poprawę, głównie dzięki ciężkiej pracy, której się nie boi. On sam mówi o sobie, że jeśli wykorzysta swój potencjał, to będzie najlepszym graczem Draftu 2014, a jego numer na koszulce (00) symbolizuje to jak szeroko będą otwarte oczy kibiców, którzy zobaczą jego grę. Po występie w konkursie wsadów w 2016 roku oczy kibiców wyglądały dokładnie tak jak to opisał.

Jeffrey Lynn Green to doświadczony skrzydłowy, który swoje najlepsze lata spędził w Thunder i Celtics. Mierzy 206 cm dzięki czemu może swobodnie grać zarówno na pozycji nr 3 jak i 4. Jest wszechstronny, potrafi zdobywać punkty na wiele sposobów, jednak jak na gracza oddającego w karierze średnio 3 rzuty zza łuku w meczu, skuteczność niespełna 34% to trochę mało. Mimo to jego doświadczenie przyda się w Orlando.

Mario Hezonja to chorwacki gracz, który jest uznawany za najlepszego strzelca Draftu 2015. Hezonja został wybrany przez Magic z 5. numerem i od razu dał znać o swojej pewności siebie (a niektórzy twierdzą, że nawet arogancji) mówiąc, że będzie grał bez respektu przeciwko każdemu w NBA. Hezonja poza umiejętnościami strzeleckimi potrafi również wejść pod kosz, jest silny, szybki i atletyczny. Zanim zacznie grać na poziomie NBA musi minąć trochę czasu, ale na pewno ma ku temu wszelkie predyspozycje. Tym bardziej, że robi postępy w obronie.

Jodie Meeks to typowy strzelec z dobrym rzutem za 3 (ponad 37% w karierze). Obrona nie jest jego mocną stroną, podobnie jak wszechstronność, jednak rękę do rzutu ma ułożoną bardzo dobrze i potrafi zdobywać punkty seriami. Jego największym problemem w ostatnim czasie są kontuzje, przez które Jodie opuścił większą część spotkań gdy był graczem Pistons. Jeśli z jego nogą będzie wszystko OK, gracz ten może się okazać przydatnym strzelcem z ławki.

Elfrid Payton, Jr. to playmaker z bujną czupryną, który przebojem wdarł się do NBA, a wybrano go dopiero z 10. numerem Draftu 2014. Payton, choć nie ma rzutu z półdystansu, nie mówiąc już o trójkach, zapisał się na kartach historii notując jako debiutant dwa triple-double z rzędu. Swą wszechstronnością przypomina nieco Rajona Rondo, a broni lepiej od starszego kolegi. Musi jednak koniecznie poprawić rzut, w tym osobiste, a także ograniczyć liczbę strat. Swych szans na zdobywanie punktów powinien szukać głównie przy wykorzystaniu floaterów i wejść pod kosz.

Terrence James Elijah Ross to bardzo atletyczny swingman, który często raczy kibiców energicznymi wsadami, a do tego potrafi przycelować zza łuku oraz półdystansu. Został wybrany z 8. numerem draftu 2013 przez Toronto Raptors, gdzie spędził 4 i pół sezonu, zanim trafił do Orlando. W jego grze brak nieco systematyczności, również w obronie, gdzie dobre występy przeplata ze słabszymi. W Raptors był 6th manem, w Magic może zyskać większą rolę, a biorąc pod uwagę, że jest jeszcze sporo przed swoim primem - powinien być ważną postacią w Orlando.

Damjan Rudež trafił do NBA w 2014 roku i debiutancki sezon w Indianie był póki co najlepszym w jego karierze. Chorwat jest typowym strzelcem z pewną ręką, potrafi przymierzyć za 3 i z dalekiego półdystansu. Zanim skrzydłowy trafił do NBA zwiedzał od 2002 roku różne kluby europejskie, a jego ostatnią drużyną przed przenosinami za ocean była CAI Zaragoza. W NBA Rudez pełni rolę zadaniowca mającego wejść na boisko na kilka minut i trafić kilka rzutów.

Nikola Vučević to największy steal wielkiej wymiany, na mocy której w 2012 roku drużynę z O-Town opuścił Dwight Howard. Center z Czarnogóry niespodziewanie wdarł się do elity środkowych NBA, świetnie zbiera, ma bardzo dobry rzut z półdystansu, ale także coraz bogatszy repertuar zagrań bliżej kosza. Nie jest rim-protectorem i nigdy nie będzie, bliżej mu do gracza typu stretch-five, tym bardziej że podobno pracuje nad rzutami za 3. Vucevic dodatkowo ma bardzo przyzwoity kontrakt jak na obecne realia, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym graczem dla drużyny.

Charles "C. J." Akeem Watson, Jr. to świetny zmiennik na pozycję nr 1, który miał pechowy pierwszy sezon w O-Town i jego większą część opuścił z powodu kontuzji. Poza rolą playmakera potrafi także zdobywać punkty. Bardzo dobrze rzuca za 3, nie boi się wejść pod kosz, jest szybki i ma wysokie koszykarskie IQ. Nie jest on typowym rozgrywającym, jego średnia asyst nie zachwyca, ale łącząc umiejętności gry na pozycji nr 1 i 2 może być ważnym ogniwem w młodej drużynie Magic, o ile będą go omijać kontuzje.

Brian Craig "C. J." Wilcox przyszedł do Magic w ramach wymiany za Devyna Marble'a. Minuty jakie ten obrońca spędzi na parkiecie będą zapewne podobne do tych Marble'a, jednak C.J. jest zdecydowanie lepszym strzelcem, a to w O-Town jest bardzo potrzebne. Obrońca, który dwa pierwsze sezony kariery spędził grając "ogony" w Clippers świetnie rzuca za 3, co wyraźnie pokazał w D-League. Jego obecność w składzie zapewni shooting z końca ławki, a w przypadku kontuzji któregoś z podstawowych graczy Wilcox może powalczyć o regularne minuty.

Stephen Eric Zimmerman Jr. został wybrany dopiero z 41. numerem draftu 2016. To mierzący 213 cm środkowy, który charakteryzuje się wysokim koszykarskim IQ i jak na wysokiego nieźle podaje. Ma jeszcze wiele do poprawy i raczej nie należy się spodziewać, że wyrośnie na kogoś więcej niż solidny role player. Początkowo swój talent będzie rozwijał zapewne w D-League.